کشف سنگین‌ترین عنصر در یک سیاره فراخورشیدی
تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۸۲۳۲۹
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ ستاره شناسان در یک کشف جالب، سنگین‌ترین عنصر موسوم به ساماریوم (Sm) را در یک سیاره فراخورشیدی کشف کردند. این کشف، رکورد سنگین‌ترین عنصر کشف شده در یک سیاره فراخورشیدی فراتر از منظومه شمسی را شکست. پیش از این، عنصر باریم به عنوان سنگین‌ترین عنصر در آسمان سیارات فراخورشیدی ثبت شده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سیاره فراخورشیدی مورد اشاره در اتمسفر بالایی دو سیاره فراخورشیدی WASP-۷۶b و WASP-۱۲۱b یافت شده است.
ساماریوم یک عنصر کمیاب در زمین با عدد اتمی ۶۲ است و بیشتر در پوسته سیاره یافت می‌شود. از سوی دیگر، یافتن آن در جهان‌های دیگر می‌تواند به ما در درک چگونگی شکل‌گیری و تکامل سیارات در طول زمان کمک کند.
عنصر ساماریوم در سیاره فراخورشیدی MASCARA-۴b کشف شد که اصطلاحا «مشتری فوق داغ» است که در فاصله نزدیک به ۵۵۶ سال نوری از زمین قرار دارد. دمای این سیاره فراخورشیدی ۲۲۵۰ کلوین است و به دور یک ستاره جوان درخشان از نوع A می‌چرخد. این نوع ستاره‌ها تنها چند صد میلیون سال قدمت دارند و تشعشعات فروسرخ ساطع می‌کنند.
نویسندگان در پژوهش خود اظهار داشتند؛ مشتری‌های فوق داغ (UHJs) دارای خشن‌ترین محیط‌ها در میان انواع مختلف سیارات فراخورشیدی هستند که آن‌ها را به آزمایشگاه‌های ایده آلی برای مطالعه ترکیب شیمیایی و خواص جنبشی جو سیاره فراخورشیدی با طیف‌سنجی با وضوح بالا (HRS) تبدیل می‌کند.
این غول گازی هر ۲.۸۲ روز، یک دور به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، در حالی که فاصله تخمینی بین آن‌ها ۰.۰۴۷ واحد نجومی است.
پژوهشگران دو گذر MASCARA-۴ b را در ۱۳ فوریه ۲۰۲۰ و ۱ مارس ۲۰۲۰ از مقابل ستاره میزبان خود رصد کردند. این کار به آن‌ها کمک کرد نور ستاره را بسنجند و عناصر موجود در جو سیاره را شناسایی کنند.
پژوهشگران برای انجام این کار از طیف‌نگار Echelle برای سیارات فراخورشیدی سنگی و مشاهدات طیف‌سنجی پایدار (ESPRESSO) استفاده کردند. این طیف‌نگار با وضوح بالا بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) در شیلی نصب شده است.
این مشاهدات منجر به شناسایی چندین عنصر سنگین‌تر در جو MASCARA-۴ b از جمله روبیدیم (Rb) و یون‌های تیتانیوم (Ti+) و باریم (Ba+) شد.
بنا بر اعلام وبگاه اسپیس، این نخستین بار است که روبیدیوم و ساماریوم در جو یک سیاره فراخورشیدی دوردست کشف می‌شوند، در حالی که Ti+ و Ba+ قبلاً در سیارات فراخورشیدی پیدا شده بودند.
این پژوهش توسط گروهی از اخترشناسان آکادمی علوم چین (CAS) هدایت می‌شود و مقاله آن برای انتشار در مجله Astronomical پذیرفته شده است.
اکنون این پژوهشگران قصد دارند مشاهدات بیشتری را برای تعیین کمیت و تایید حضور این عناصر جدید در جو این سیاره فراخورشیدی انجام دهند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: یک سیاره فراخورشیدی سیارات فراخورشیدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۸۲۳۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگی‌های کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسی‌های صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگی‌ها را مانند گروهی عنکبوت نشان می‌دهد که در منطقه‌ای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارش‌های مداوم شکوفا شدن گل‌ها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوت‌ها هستیم.
این ویژگی‌های کوچک و تاریک از میان شکاف‌های سطح مریخ جوانه می‌زنند. دانشمندان می‌گویند، این پدیده زمانی ظاهر می‌شود که نور خورشید بهاری بر لایه‌های دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کرده‌اند، می‌تابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دی‌اکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل می‌شود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمی‌آید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا می‌برد و در نهایت گرد و غبار را وادار می‌کند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فوران‌کرده از یک آبفشان، از لایه‌های بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترک‌خورده و عنکبوت‌مانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد می‌کند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته می‌شود، شبکه‌ای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگی‌ها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش می‌گذارد و بخشی از یک ویژگی دایره‌ای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیه‌ای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپه‌های شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارس‌اکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»